Scott Dixon heeft de Music City Grand Prix op zijn naam geschreven. De Nieuw-Zeelander reed een sterke race en wist alle drama te overleven, want het was één grote chaos op het stratencircuit van Nashville. Zijn landgenoot Scott McLaughlin en Alex Palou completeerden het podium. Rinus Veekay wist niet aan de problemen te ontkomen en kwam na een pitstop in botsing met Graham Rahal en eindigde twaalfde.

Na ruim anderhalf uur uitstel vanwege regen en onweer kon het rijdersveld eindelijk van start op het stratencircuit van Nashville. Met Scott McLaughlin op pole position verliep de eerste ronde op de krappe baan redelijk probleemloos, met hier en daar wat onderling contact tussen de banden, maar een caution bleef uit. Veekay kwam niet helemaal lekker uit de startblokken en verloor twee plekken.

In ronde drie was het Colton Herta die als eerste met problemen zat. De Amerikaan werd in bocht vier wijd gedrukt door Dalton Kellett en raakte de muur. Zijn voorvleugel hing op half zeven en dus moest de Andretti-rijder op laag tempo naar de pitstraat. De zijkant van de voorvleugel zorgde ook voor een lekke band en dus leek het een lastige race te worden voor Herta, net als vorig jaar.

Alexander Rossi gokte op een vroege stop naar de hardere banden, maar stond in ronde acht al stil. In bocht tien sloeg zijn auto af en kwam hij tot stilstand. Het safety team kreeg zijn auto weer aan de praat, maar hij werd wel op een ronde gezet en een caution werd ingezet.

Drie ronden later werd het groen weer gezwaaid en stuurde McLaughlin, nog steeds aan de leiding, het veld weer naar volle snelheid. Romain Grosjean volgde op een kleine seconde, met vlak achter zich Alex Palou en Pato O’Ward. Die laatste behield zijn plaatsje nog twee ronden, maar kreeg in ronde 13 rookie Lundgaard om zijn oren. De Deen was al bezig met een sterk weekend en liet ook op de zondag zien dat hij met zijn Rahal Letterman Lenigan-bolide vooraan mee wil doen. Halverwege het veld was Veekay inmiddels veteraan Scott Dixon voorbij, voor plek elf.

In rondje 21 kwam Alex Palou als een van de eerste frontrunners naar binnen. Over de radio liet hij weten dat zijn achterste banden eraan waren en dus ging hij naar een nieuwe set harde banden. Een ronde later volgde de tweede caution door een spin van Alexander Rossi. De Amerikaan had geen contact met iemand, maar spinde in bocht zes uit zichzelf. Iets daarvoor liet hij over de radio al weten aan zijn team dat zijn banden eraan waren, dus waarschijnlijk was de grip op. Het veld mocht meteen de pitstraat in en maakte daar dan ook gretig gebruik van. Alex Palou werd spekkoper en pakte de leiding, door zijn stop vlak voor de caution. Veekay stopte ook voor nieuw rubber en ging naar de alternatieve, dit weekend groene band. Hij viel terug naar plek veertien voor de herstart.

Die volgde in ronde 25, met Alex Palou in de leidende positie. Achter hem richting bocht één verremden de nodige coureurs zich flink, met Lundgaard als aanstichter. In bocht zes remde Rahal veel te laat, ramde in de achterkant van O’Ward, die daardoor Power weer raakte. O’Ward verloor door de klap het vermogen in zijn motor en kwam niet meer verder. Daarachter volgde nog een opstapeling van auto’s, met onder andere Dalton Kellett.

Een lange, derde caution volgde en in ronde 33 mocht het veld weer verder. Maar lang bleef het niet groen, met meerdere incidenten. Ilott kon niet op tijd tot stilstand komen en duwde Rossi mee richting de uitloopstrook van bocht een, en niet veel later lagen ook Sato en DeFrancesco in de muur. Sato probeerde de move te maken, maar stuurde beide de muur in. De Japanner was niet blij en wilde verhaal halen bij de Canadees, maar werd tegengehouden door de marshalls.

In ronde 40 mocht Palou het veld weer starten, maar last-minute werd de herstart afgeblazen. Een ronde later werd wel het groen gezwaaid en Veekay wist te profiteren van meerdere verremmingen voor zijn neus. De Nederlander stuurde Power voorbij en klom op naar plaats acht. Niet veel later rekende hij ook Johnson in voor plaats zeven. Vooraan het veld werd Simon Pagenaud door zowel McLaughlin als Malukas knap voorbij gestoken. Niet veel later vloog ook Grosjean langs zijn landgenoot. Wat bleek: hij had een probleem met zijn differentieel en dus kon hij niet de pace rijden die hij wilde. Ook Kirkwood en Veekay stuurden hun bolides nog langs Pagenaud, en dus werd het ook een lastig verhaal voor de Fransman.

In ronde 51 schoot Veekay rechtdoor in bocht elf. Hij dook meteen de pitstraat in en kon op een nieuwe set harde primary banden weer naar buiten, maar viel wel terug naar plaats veertien met 47 seconden achterstand op de leiders. En een strijd naar de voorkant van het veld zat er niet meer in. Graham Rahal raakte de muur in bocht zeven, waarna ook Veekay op koude banden de bocht niet leek te halen. Hij parkeerde zijn auto recht achterin de wagen van Rahal en moest door de marshalls achteruit geduwd worden. De Hoofddorper kon wel weer verder, maar met een kapotte neus moest hij sowieso weer de pitstraat in en dus zat een goede klassering er niet meer in. Een caution volgde en dus lag de race weer stil, voor de vijfde keer.

Na vier ronden mocht de nieuwe leider Josef Newgarden, die de leiding had overgenomen na verscheidene pitstops, het veld aanvoeren voor de herstart. En in die eerste ronde gebeurden de nodige inhaalacties. Zo ging Kirkwood langs Harvey en Herta, in een drie-wijd gevecht. Een sterk optreden van de rooie. Ook David Malukas toonde zijn kunsten, met een nette inhaalactie op Will Power voor plaats vijf.

Ook een zesde caution bleef niet uit, want diezelfde Malukas ging er met nog 16 ronden te gaan vanaf in bocht negen, samen met Kyle Kirkwood. Die laatste maakte een late move langs de binnenkant bij Malukas, Kirkwood raakte de muur en schoof de beide auto’s met best een flinke vaart in de bandenstapels. Veel materiële schade, maar beide coureurs kwamen ongedeerd uit hun wagen. Onder de caution kwam leider Newgarden naar binnen voor een laatste stop. Hij pakte een set harde banden en viel terug naar plaats veertien, vlak voor Rinus Veekay. Dixon kwam daarmee aan de leiding, met Lundgaard achter zich op plaats twee.

Met elf ronden op de klok leidde Scott Dixon het veld naar groen, die een goede jump had. Herta kreeg meteen McLaughlin in de nek en werd voorbij gestuurd. Grosjean stuurde daarachter langs Ericsson, die een paar bochten verder tot stilstand kwam. Ook Herta viel ter prooi aan Grosjean, die daarmee op klom naar plaats vijf. En de Fransman had ook nog ruim zeventig seconden push to pass, dus zijn kansen waren absoluut nog niet verkeken.

Caution nummer zeven werd met nog acht ronden te gaan veroorzaakt door Jimmie Johnson. De zevenvoudig NASCAR-kampioen verloor zijn achterkant toen hij de brug af kwam richting bocht zeven, raakte keihard de muur en kwam tot stilstand. Het geel werd gezwaaid, waarna de safety crew zo snel mogelijk de wagen van het asfalt te halen. Dat lukte binnen twee ronden, waarna een sprintrace volgde van zes ronden.

Die werd wederom aangevoerd door Scott Dixon, gevolgd door Lundgaard en McLaughlin. Wederom had Dixon een goede jump, McLaughlin remde laat en stuurde Lundgaard voorbij. Newgarden probeerde ook een fanatieke actie, remde drie man uit, maar raakte daarbij ook Romain Grosjean. Die ging hard de muur in. Een achtste caution volgde, waarna de wedstrijdleiding besloot de race af te vlaggen met een rode vlag. Daardoor kon er nog drie ronden geracet worden zodra alles de wagen van Grosjean verwijderd was. Grosjean bleef nog even op het asfalt staan, om met wat armbewegingen richting Newgarden nog even te vragen wat hij nou eigenlijk gedaan had.

Na een kwartiertje werden de motoren weer gestart en gingen de bolides weer het asfalt op. Na een rondje achter de safety car mocht zesvoudig kampioen Scott Dixon het veld wederom aanvoeren. McLaughlin zat daar vlak achter, met in zijn versnellingsbak Christian Lundgaard. De rookie werd bij de herstart meteen voorbij gestoken door Herta, waarna ook Palou en Rossi voorbij de Deen reden.

Scott Dixon wist McLaughlin achter zich te houden en ging er met de zege vandoor. Zijn landgenoot probeerde het nog wel even richting de finishlijn, maar kon het niet meer bolwerken. Voor Dixon was het de 53e overwinning in zijn carrière, waarmee hij Mario Andretti voorbij gaat in de geschiedenisboeken van meeste overwinningen. Alleen A.J. Foyt heeft nu nog meer op zijn naam staan: 67 keer stond de Amerikaan op de hoogste trede van het podium. Alex Palou, met beschadigde voorvleugel, completeerde met McLaughlin het podium. Rinus van Kalmthout, die dus crashte in Graham Rahal, behaalde uiteindelijk nog een twaalfde plaats.

Er zal nog lang nagesproken worden over de chaotische race in Nashville. De layout van het circuit zal daarbij zeker ter discussie komen te staan. Uitvaller Pato O’Ward is in ieder geval duidelijk: wat hem betreft kan het circuit beter Crashville genoemd worden.