Marcus Ericsson heeft de 106e editie van de Indianapolis 500 gewonnen. De Zweed kwam na 200 ronden als sterkte uit de strijd en versloeg met een verschil van ruim twee seconden Patricio O’Ward. Tony Kanaan werd knap derde. Rinus van Kalmthout reed de race niet uit. De Hoofddorper was de eerste uitvaller van de dag en verloor de achterkant van zijn auto in bocht twee, mogelijk door een technisch probleem.

Het veld kwam zonder incidenten weg bij het zwaaien van de groene vlag. Dixon liet zich meteen terugvallen naar plek drie om brandstof te besparen en Palou ging er met de leiding vandoor. Veekay haakte vlak achter de Spanjaard aan en bleef op twee tienden achter de Chip Ganassi-wagen hangen. Dixon ging hem na een paar ronden weer voorbij en de drie hadden inmiddels ook een klein gaatje geslagen naar nummer vier Ericsson.

In ronde 30 gingen de eerste achterliggers voor hun pitstop. Niet veel later volgde ook Rinus Veekay, in ronde 33. De Nederlander ging daarmee iets later naar binnen dan Dixon en Palou. Hij eindigde bij het uitrijden van de pitstraat vlak achter de twee en dus bleven de verhoudingen onveranderd.

In ronde 39 kwam de eerste caution, en helaas voor de Nederlandse fans kwam het door Veekay: de Nederlander verloor de achterkant van zijn auto, ging de muur in bocht twee en meteen kwamen er al vlammen uit de achterkant. Van Kalmthout kon zonder al teveel problemen uitstappen, maar zijn race was klaar. ‘Het was lastig op de baan. De auto was wat los op de baan. Ik stuurde in in bocht twee en ik verloor ‘m. Ik kon er niks meer aan doen. We hadden echt een kans op een goede klassering, maar dit moment heeft me echt verrast’ aldus de Nederlander naderhand voor de camera van NBC.

In ronde 46 werd de groene vlag weer gezwaaid, met nu Marcus Ericsson op de derde stek. Palou en Dixon voerden nog steeds het veld aan. Ericsson werd al snel ingehaald door Pato O’Ward, die daarna achter de twee Chip Ganassi’s bleef hangen.

En Veekay bleef niet de enige jonge uitvaller: ook rookie Callum Ilott crashte in bocht twee. De jonge Brit verloor net als Veekay de achterkant en ging er net zo hard vanaf. Alex Palou ging meteen naar binnen, maar de Spanjaard kwam net na het sluiten van de pitstraat binnen en dus kreeg hij een drive-through penalty. Een tegenvaller dus voor de regerend IndyCar-kampioen.

In rondje 77 ging het veld weer van start en na alle pitstops was het Conor Daly die vlak achter Scott Dixon op plek twee stond. Ericsson herstartte vanaf plek drie, met O’Ward die snel weer langs de Zweed stuurde. Drie ronden na de herstart ging Daly meteen langs Dixon en dus was het toch nog een Ed Carpenter Racing-bolide die aan de leiding lag vandaag. Een ronde later counterde Dixon direct weer en de leiding was weer in handen van Chip Ganassi. De ronden daarna bleven de twee stuivertje wisselen.

Romain Grosjean kon ook de race niet uitrijden. De Fransman ging er op dezelfde manier en op dezelfde plaats vanaf als Veekay en Ilott en dus was het einde verhaal voor ‘The Phoenix’. Conor Daly, die vlak voor de caution de pitstraat in ging, was spekkoper van de situatie.

Daly mocht de herstart leiden in ronde 113, maar Dixon dook meteen over de man uit Indianapolis heen. O’Ward bedacht zich geen moment en dook ook nog langs Daly en Dixon. De jonge Mexicaan, die voorafgaand aan de Indy 500 zijn contract bij Arrow McLaren SP verlengde, was daarmee voor het eerst aan de leiding in de race. Dixon nam de leiding twee ronden wel weer over, maar de drie zaten spannend dichtbij elkaar.

Na een serie pitstops rond de 145e ronde kwam Pato O’Ward als beste uit de stops. De Mexicaan nam ruimschoots de virtuele leiding door een stop die ruim een seconde sneller was dan die van Dixon. Niet veel later was de volgende caution, met Scott McLaughlin die in bocht drie van de baan ging. Na een korte caution mocht Pato O’Ward het veld weer herstarten. Meteen ging Scott Dixon over de Mexicaan heen. Rosenqvist sloot aan achter de twee kemphanen, daarachter een klein gat naar Conor Daly, die voor Ed Carpenter Racing de eer moest redden.

In ronde 177 kwam Scott Dixon naar binnen voor zijn laatste stop, maar de Nieuw Zeelander kwam met teveel snelheid de pitstraat inrijden en dus kreeg hij een drive-through penalty. Daarmee waren zijn winstkansen verkeken en leek het dus een Arrow McLaren 1-2 te worden.

Met 18 rondes te gaan was het Marcus Ericsson die zich uit de McLaren-sandwich wist te bevrijden. De Zweed trok een gaatje, maar moest wel dealen met wat verkeer. Toen hij daar eenmaal doorheen was ging het hard en reed hij ruim drie seconden weg van de McLaren-rijders. Maar de race was daarmee nog niet over: met nog zes ronden te gaan stuurde Jimmie Johnson veel te diep in in bocht twee en ging rechtdoor de muur in. Daarmee was er toch nog last minute een caution en werd de sessie stilgelegd met een rode vlag.

Met nog twee race ronden op de rol mocht Ericsson het veld aanvoeren voor de laatste herstart. Vlak achter zich had hij O’Ward en Kanaan, die beide meteen op de staart van de Zweed doken. Felix Rosenqvist had ook een geweldige herstart en sloot meteen aan achter Kanaan. Daardoor deden Kanaan en Rosenqvist niet meer mee voor de overwinning, omdat ze beide hun ideale lijn moesten opgeven. O’Ward kon één keer een aanval inzetten richting Ericsson. Met nog één ronde te gaan deed hij dit in bocht één, maar kon de auto niet laten staan en dus kon Ericsson weer wat wegrijden. O’Ward probeerde het gat nog wel dicht te rijden, maar dat mocht niet meer baten. Met een last-minute caution eindigde de race onder geel, nadat Sage Karam de baan af ging, en was de overwinning dus voor Marcus Ericsson: voor de Zweed zijn eerste Indy 500-overwinning. Pato O’Ward werd tweede, Tony Kanaan derde.